Stalking Aurelio
Toneelspel
Jacob Dekkerelspel

Personen:

Marcella

Florenzia

Aurelio

Philippe

1e

MARCELLA Je moet je gevoel nooit laten blijken. Zodra je het uitspreekt, of toont door een gebaar, heb je het geuit en ben je het kwijt. Doe dat niet. Bewaar het, in jezelf, hou het voor jezelf, laat het groeien, en jou zelf sterker maken. Want de dag komt dat iemand jouw gevoel herkent, en ziet dat hij de jouwe is. Dat komt omdat tenslotte voor de goede verstaander alles is bewaard, gehouden en gegroeid, en versterkt. Het is zo luid dat hij het wel moet zien. Dat is de herkenning. De herkenning is de ervaring die alle verbeelding te boven gaat. Voordat je wordt herkend moet je dat al weten, en daar wringt de schoen. Niemand kan het je leren, niemand kan het je voordoen, eigenlijk moet je het al weten, je moet het altijd al hebben geweten. Dat is een vorm van de uitverkiezing, dat uitgerekend jij weet dat je ooit en misschien al gauw, want voor iemand die weet is het steeds aanstaande, zult worden herkend. De anderen wanhopen en hebben het geloof niet. Waarom niet, wat hebben ze gedaan? Ze hebben over het gevoel gepraat, omdat ze het missen; ze zoeken het, maar ze krijgen geen antwoord van degenen die weten. Ik ook, ik praat er ook over alsof ik het weet, maar ik weet het helemaal niet. Ik wil elke dag opnieuw beginnen te bewaren, te behouden, te groeien en sterk te worden, en elke dag merk ik dat de eerste stap de grootste is, en dat ik te klein ben om die te zetten. Ik ben dus niet herkend als geliefde, jonge vrouw, maar als dupe, als het eeuwige slachtoffer, gewoon als vrouw. Niet het uitgelezen slachtoffer van die ene superieure schoft, maar van iedereen die het maar in zijn hoofd haalt om over mij heen te lopen. Hij is namelijk geen superieure schoft, mijn Aurelio, hij is eigenlijk zomaar iedereen die ik onderweg ben tegengekomen en toevallig ben ik tegen hem aangelopen.

2e

PHILIPPE Alleen het beste was goed genoeg, en als het er heel even niet op leek, dan heb je het verworpen.

MARCELLA Kan er iets anders goed zijn, dan het beste? Zou je ooit kunnen treuren dan om het verlies van het enige goede?

PHILIPPE Als het niet het enige goede is dan is het meteen het enige slechte, daar ga jij de fout in.

MARCELLA Het enige slechte zou voor mij precies zo goed zijn als het enige goede.

PHILIPPE Ik zou moeten zeggen dat de boog niet altijd gespannen kan zijn, en dat je omwille van het hogere goed soms genoegen moet nemen met het mindere.

MARCELLA Ik moet met mezelf leven, niet jij, ik bepaal waarmee ik wel en geen genoegen neem.

PHILIPPE Als je er niet meer naar streeft kun je niet worden gered, maar als je je verbeeldt dat je hoogste ooit hebt bereikt heb je nooit geweten wat het streven is.

MARCELLA Ik weet het heel goed, sinds ik het heb verloren. Eeuwig ontevreden, eeuwig dolend en zoekend, en die tocht doorgeven aan de komende man – of vrouw, dat is de redding voor mij. Als ik jou zie dan weet ik dat ik de komende man niet heb gevonden.

PHILIPPE Je moet je matigen.

MARCELLA Dat is opgeven.

PHILIPPE  Dat is overzicht verkrijgen. Jij rent je ondergang tegemoet, zonder na te denken, zonder overleg en evaluatie van de resultaten. Die ene nederlaag is het einde van de wereld niet. Je valt, je staat op, je vecht door.

MARCELLA Je houding is gematigd, middelmatig, en politiek. Je bent klein. Je weet niet, maar je wilt leren. Ik hoef niets te leren. Ik heb kennis ontvangen van hogerhand. Als ik, die mezelf ben, jouw raad opvolg, dan kom ik bedrogen uit.

PHILIPPE Je profileert je tegenover een denkbeeld van jezelf, over jezelf, je denkt dat je groot bent, uitzonderlijk, enig, terwijl je dat helemaal niet bent, niet eens in de afzondering en je zelfbeklag.

MARCELLA Met jou heb ik niets te maken.

PHILIPPE Kritiek is een goddelijke gave, versmaad haar en je gaat ten onder. Je wilt toch geen clown worden, Marcella, je wilt toch genezen van de wonden die je zijn toegebracht.

MARCELLA Dat is niet zo. Ik zal eeuwig leven in dit heden en in deze pijn. Het is een offer, ik offer mijn hele wezen op om in het tegendeel van de heerlijkheid van de liefde te zijn, namelijk in het verdriet om het verlies. Ik wil niet gewoon zijn en niet banaal.

PHILIPPE Je lijdt slechts omdat je gewoon en banaal bent geworden, want die zijn het tegendeel van de heerlijkheid van de liefde.

MARCELLA Jij moet mij met rust laten.

PHILIPPE Ik ben het niet, die jou geen rust geeft. Jij bent het zelf die deze waan in stand houdt. Je moet reflecteren, hier en nu, dat zal je beleving verhevigen, je zult het lijden onder ogen moeten zien, maar dan zul je het tenminste zien in alle heerlijke schoonheid, en die met je meedragen als een veroverde schat de rest van je leven, in plaats van te hebben vergeten wat het was, hoe, en waarom.

MARCELLA Dat willen psychologen en consorten. Dat je alles opnieuw beleeft, alsof je een been opnieuw breekt om de eerste breuk beter te laten genezen.

PHILIPPE Jij hebt jouw zaak nog niet onder ogen gezien en dus niet beleefd. Jij lijdt maar een beetje in het wilde weg. Je strijdt dapper tegen de afstomping, maar nog even en je bent alles kwijt. De liefde, het verdriet van de liefde, en je hebt geen kennis van zaken verworven.

MARCELLA Jij weet het zo goed, doe jij het voor me.

PHILIPPE Alleen jij kunt het.

MARCELLA Dan zal het nooit gebeuren.

PHILIPPE Jij wilt niet begrijpen en jij wilt niet inzien. Maar slechts slachtoffer te zijn voldoet niet. Je gaat door een vuur, de weg daardoorheen moet worden verklaard. De ramp moet niet zijn geschied buiten jou om. Je moet de ander zien die dit doet, niet om het zelf te doen, maar om hem te overwinnen, niet door sentimenteel begrip, maar door de ware verborgen motieven te achterhalen, die te herkennen in jezelf, jezelf te hebben herkend en gevonden. Waarom ik? Het heeft zin je dat af te vragen, want de vraag is tenslotte: wie ben ik?

MARCELLA Daar is geen speld tussen te krijgen.

PHILIPPE Dit is nog maar het begin. Het verheven gevoel van de liefde was maar inleiding, het voorspel tot wat je nu te doen staat.

MARCELLA Toch wil ik dit wat ik nu heb niet verliezen.

PHILIPPE Dat kan alleen door het te beleven van dag tot dag en ermee te leven als met een gast. Een indringer, een vandaal, een uitvreter, een leugenaar, een bedrieger, maar toch iemand die je moet zien als een leermeester en die daarom moet worden geëerd door naar hem te luisteren, te repeteren, te onthouden wat hij zegt en met hem te discussiëren, totdat je hem door en door kent en inziet dat je het zelf bent, dat hij het beste deel is van jezelf en je voedt, verheerlijkt en viert zodra hij tegen je spreekt en jij geduldig luistert. Er komt een dag dat je alles van hem weet, en jij met hem speelt in plaats van hij met jou

MARCELLA En spreekt hij dan met jouw stem? Je maakt me bang. Jij lijkt wel een duivel, die me wil verleiden mijn geheimen te verklappen en God te vervloeken.

PHILIPPE Te prediken zo zedig als de duivel, dat zou mij niet goed afgaan. Ik zie ook niet in hoe jij de hemel zou kunnen verdienen door op deze voet door te gaan.

MARCELLA Wie heeft me zo gemaakt? Kan hij me weer genezen? Iemand die op de pijnbank ligt, en de beul trekt de ketting aan, die draagt toch geen verantwoordelijkheid voor zijn eigen pijn? Wat kan hij eraan doen? Hij moet schreeuwen, huilen en vloeken.

PHILIPPE Hij moet bekennen.

MARCELLA Je vangt me, met mijn eigen woorden, maar daarom heb je nog geen gelijk.

PHILIPPE Jij wilt niet worden overtuigd, en ik verspil mijn energie.

MARCELLA Parels voor de zwijnen. Waarom zeg je dat niet? Ik ben het niet waard, dat jij zoveel van je goede bedoelingen en je energie aan mij besteedt, waarom zeg je dat niet? Ga maar weg, laat me in mijn eigen sop gaarkoken en vergeet de hele kwestie.

PHILIPPE Als ik wist wat de kwestie was. Vertel het mij.

MARCELLA Neen. Ik wil de woede voeden, en groeien in de wraak. Daarom moet ik zwijgen. Gladpraters zoals jij hinderen me daarin. Maar hoe meer ik me verzet hoe beter het gaat. Hoe langer ik zwijg hoe harder de wraak schreeuwt. Ik wil de wraak. Ik wil het steeds, hier en nu, onmiddellijk, niet gereflecteerd, maar losgeslagen en vreselijk, vreselijk, vreselijk.

PHILIPPE Je maakt een grote fout.

MARCELLA Ik heb jouw neerbuigende op- en aanmerkingen niet nodig.

3e

FLORENZIA Je kunt er toch wel inkomen dat zij niet wil zeggen wat er met haar is gebeurd. Sommige dingen kan een vrouw een man niet vertellen. Het oordeel van een man is al kant en klaar, voor bepaalde dingen. Dan heb je en wat er met je is gebeurd en de veroordeling van de anderen. Een vrouw weet het, wanneer het te erg is en wanneer ze moet zwijgen. En waarom zou jij het willen weten?

PHILIPPE Als er altijd wordt gezwegen, dan weten we nooit iets. Het is bepalend voor de inhoud van onze relatie, dat we weten wat er is gebeurd. Objectieve, feitelijke kennis, die begrijpelijk kan worden naverteld is de bron van verbetering, en een beroep doen op subjectieve beleving daar schieten we niets mee op.

FLORENZIA De beleving is toch het voornaamste.

PHILIPPE Een objectieve of een subjectieve? Als beleving het voornaamste is wiens beleving is dan maatgevend?

FLORENZIA Welke beleving? Het stoten van de teen, het vermoorden van je moeder, ben je verdrietig als het mooi weer is of blij als het regent?

PHILLIPE Neen, want het gaat om de relatie. De anderen denken aan jouw beleving als ze je strelen, maar ook als ze je slaan.

FLORENZIA Oké, de beleving is een in de relatie gelegen zaak. Daarom wil zij zich wreken op degene die dit haar heeft aangedaan. Waarom beleef je dat niet met haar mee?

PHILIPPE Het wreken door de enkele op grond van een hogere waarde, zoals de subjectieve beleving van een slachtoffer, is niet toegestaan, want die hogere waarde wordt niet algemeen erkend. Een hof van gelijken behoort deze zaak in de openbaarheid te behandelen en de beleving te objectiveren en de strijdende partijen te verzoenen door middel van de sanctie.

FLORENZIA Volgens mij gaat het om de strijd tussen een man en een vrouw om verraad in de liefde. Daar geldt geen hof van gelijken. Verzoening is geen optie. De strafmaat is niet de bepalen.

PHILIPPE En de rede delft het onderspit?

FLORENZIA Ook de liefde is menselijk, net als de rede, het is alleen iets anders.

PHILIPPE Marcella wil niet menselijk zijn, ook niet in de liefde. Ik dacht: nu kan ze nog tot rede worden gebracht, voordat dit een nachtmerrie wordt

FLORENZIA Het is Aurelio’s verdiende loon.

PHILLIPE Het is Marcella’s ondergang. Die heeft hem niet voor ogen gestaan. Wat er gebeurt is dus buiten proportioneel. Wij zijn verantwoordelijk als dit gierend uit de bocht vliegt. Wij moeten iets voor haar doen.

FLORENZIA Ik neem aan dat je al bezig bent geweest.

PHILIPPE Ik heb haar geconfronteerd met haar gedrag. Ik dacht: dan gaat het wel weg. Maar ze is vol van zichzelf. Ze ziet dit als haar glansrol.

FLORENZIA En de tegenspraak stijft haar in haar dwaling. Knap gedaan.

PHILIPPE Ik heb geprobeerd haar serieus te nemen.

FLORENZIA Dat is je niet gelukt. Zij vlucht, zij vlucht vooruit, en de weg terug wordt steeds moeilijker te gaan.

PHILIPPE Zij beschouwt remmingen als kleinburgerlijk.

FLORENZIA Is dat dan niet zo?

PHILIPPE Zij zegt dat die liefde haar is ingegeven, en het idee dat ze er zelf iets aan kan doen verwerpt ze.

FLORENZIA Ze heeft tenminste een uitgangspunt, maar helaas de verkeerde weg gekozen.

PHILIPPE En voor die keuze is zij verantwoordelijk.

4e

FLORENZIA Het is toch echt heel ernstig, Aurelio, je hebt grote beloftes gedaan, daarvan heb je de zoete vruchten geplukt, en vervolgens heb je de beloftes niet waargemaakt.

AURELIO Wat heb ik dan beloofd?

FLORENZIA Genot, jeugd, energie, sexualiteit, feestvieren, exclusieve rechten op geduld, genegenheid, liefde.

AURELIO Ik herinner me daar niets van. Je vergist je trouwens, want de belofte, dat was ik, en die ging in vervulling.

FLORENZIA Dat vond jij wel genoeg?

AURELIO Zij niet, in ieder geval. Zij wilde hele andere dingen, dan mijn persoon alleen, en wat ik te bieden heb.

FLORENZIA Dan is het dus ook haar eigen schuld dat het voorbijging, hoewel zij dat niet wilde.

AURELIO Dat zegt ze. Ze zegt ook dat het mijn schuld was dat ik niet was zoals zij wilde dat ik was.

FLORENZIA Dit wordt ingewikkeld.

AURELIO Er was iets moois. Zij zag het niet. Dat ze de realiteit niet onder ogen ziet is inmiddels bewezen. Wat ze nu mist is precies hetzelfde als tijdens de periode van onze relatie, namelijk gezond verstand en respekt voor mijn persoon, en dat heeft mij aanzienlijke schade berokkend.

FLORENZIA Je bent eraan begonnen en je hebt er een puinhoop van gemaakt. Je doet alsof zij alleen was tegenover jou, en alleen stond in haar relatie, maar jij had haar moeten helpen. Er is meer dan jullie tegenstellingen en jullie blindheid, jullie zagen elkaar elke dag, jij zag haar, jij wist het toch zo goed, jij weet toch alles van vrouwen, waarom heb je haar niet geholpen?

AURELIO Waar staat het dat ik het niet heb geprobeerd? Ik sta toch ook tegenover haar, waarom zag zij niet dat ik anders ben? Er is meer, tussen mensen. Maar het was er niet tussen ons. De zoete vruchten plukte ook zij en ze at ze. Er wordt meer over deze zaak gesproken dan nodig is, dan wenselijk is.

FLORENZIA De verwachtingen van Marcella zijn de beloftes die zij voelde, en die voelde ze pas door jou, omdat zij van jou hield. Hoezo was er niet meer? Jij speelt met woorden en je zegt dat jullie in verschillende werelden leefden. Jij ferm en stoer en mannelijk in het heden, en zij week en kwijnend en vrouwelijk in de toekomst, en dat kon jij niet waarmaken. Een vrouw spreidt haar benen in het heden en denkt aan het kind dat zij zal baren. Jij had daar geen oog voor, zoveel tijd van leven had jij niet, jij wilde alleen maar hier en nu in haar schoot liggen en zo weinig mogelijk denken aan Marcella.

AURELIO Jij hebt de onvrede niet gezien, het ongedurige zoeken naar fouten, tekortkomingen, beperkingen, Jij hebt niet geleefd onder dat vergrootglas waarmee ze mij bekeek. Eén vuiltje en weg schoonheid. Een foutje en weg ideaal. Eén onvertogen woord en weg liefhebbende man.

FLORENZIA Dat is haar kwetsbaarheid, en daar had jij rekening mee moeten houden.

AURELIO De vruchten van haar liefde zijn het ooft van de Dode Zee.

FLORENZIA Ze gooit ze je nu om de oren. Ik hoop dat je tevreden bent met wat je hebt bereikt.

AURELIO Ik weet het. Treiter me er niet mee. Ze gaat voor mijn ogen naar de verdommenis. Ik kan er niets aan doen, hier ben ik niet tegen opgewassen.

FLORENZIA Jij kon haar veroveren, nu kun je haar verdedigen.

AURELIO Veroveren, onderwerpen, vergeten, dat is de juiste volgorde. Wat is daar verkeerd aan?

FLORENZIA Je kunt het een tijdje doen, en dan komt er iemand langs, en die neemt het niet.

5e

MARCELLA Philippe parasiteert op mijn gevoelsleven. En hij is de enige niet.

FLORENZIA Is dat een waarschuwing aan mijn adres?

MARCELLA Jullie praten over mij en dat verdraag ik niet. Jullie laten mij niet zijn zoals ik ben.

FLORENZIA Wij willen weten wie je bent.

MARCELLA Ik ben dupe, ik ben slachtoffer. Ik wil vergelding, dus ik ben de wreekster.

FLORENZIA Op wie, en waarvoor?

MARCELLA Daarover willen jullie het hebben omdat jullie zelf niets voelen en niets beleven en mij leeg laten lopen.

Mag ik mij wassen?

FLORENZIA Als jij niet spreekt zullen anderen voor je spreken.

MARCELLA Ze praten toch wel. Als ik het ze kon verbieden, dan nam ik niet de moeite.

FLORENZIA En Aurelio? Als hij spreekt?

MARCELLA Dan liegt hij.

FLORENZIA Waarom zou hij liegen? Hij is trots op wat hij heeft gedaan.

MARCELLA Dat is precies waarom hij altijd liegt.

FLORENZIA Waar is dan de waarheid? Dan ligt die ergens buiten daden om, in een objectieve ruimte, waar alleen conform de geest te handelen is te handelen in de waarheid.

MARCELLA Dit meen je toch niet ernstig?

FLORENZIA Marcella, ik sta niet graag voor gek. Ben jij wel goed snik?

MARCELLA Ik wil jou niet meer kennen.

FLORENZIA Zo zal het stiller zijn.

MARCELLA Veel geluk ermee.

FLORENZIA Ik dacht dat wij konden praten. Nu opeens ben ik een parasiet. Waar ben jij met je gedachten?

MARCELLA Ik hoop er snel helemaal alleen te zijn. Jou beroep op sentimenten daar moet ik om lachen.

FLORENZIA Ik moet lachen om jou, want wij praten nu over jou en alleen over jou, met grote en gewichtige woorden, maar je bent inmiddels een ordinaire stalker.

MARCELLA Hoe definieer je dat? Wat zeg je, stalker?

FLORENZIA Je belt hem tientallen keren per dag op. Thuis, op zijn werk, mobiel. Als hij een geheim nummer neemt dan kom je er achter en je begint opnieuw. Je belt mensen die hij kent, je belt zijn collega's, je belt instanties, zoals de politie, de ZAO, het ABP, de AIVD, je doet aangiftes en je stuurt hem de rekeningen.

Je schrijft brieven. Op het postkantoor werden ze onderschept, maar nu varieer je de omslagen en de enveloppen, en zodoende komen er toch flink wat per dag doorheen.

Je staat op wacht bij nacht en ontij. Je staat te schreeuwen in de straat. Je besmeurt zijn auto en zijn fiets, je snijdt zijn vuilniszakken op en gooit alles door de straat. Je hebt de ruiten ingekinkeld, je hebt banden kapotgesneden, je hebt de boom voor het huis in brand gestoken.

Je scheldt hem uit. Aurelio, vuile kattenmepper, kinderlokker, kippenneuker, kleine meisjes verkrachter, homosexueel, je bent een leugenaar, je bent seropositief, hoor je dat: seropositief.

Dat hij seropositief is heb je overal rondverteld en nu gelooft iedereen het hoewel ze weten dat er eentje uit jouw koker is. Hij is het zelf gaan geloven en hij heeft een aidstest gedaan.

MARCELLA En?

FLORENZIA Dat is een kleine greep uit de waslijst van jouw wangedrag.

MARCELLA Ik moet dat doen omdat hij anders niet wordt gestraft.

FLORENZIA Je bent zelf in overtreding. Wie straft jou? Je maakt iedereen doodziek met je gedrag. Je bent ontzettend vervelend.

MARCELLA Ga dan weg.

6e

AURELIO Ik heb niet altijd even goed geluisterd, want ze praatte zoveel. Maar over haar opvoeding ben ik goed ingelicht. Alleen, gesloten, geïsoleerd, ver weg van andere mensen, veel geweld, en twee vreemde mensen om haar heen, namelijk haar vader en haar moeder.

FLORENZIA Ze werd beschermd, tegen de buitenwacht, maar niet tegen haar ouders.

PHILIPPE Het was een terreur. Die moeder is bezitterig en tiranniek. Jij gaat hier zitten. Waarom vraag je dat? Ik? Waarom ik dat wil? Wil ik dat? Ik doe het voor jou. Daarom moet jij doen wat ik zeg.

FLORENZIA Ik vroeg die vrouw, per ongeluk, of ze een kopje thee wilde.

Thee? Ik? Waarom zou ik thee willen? Waar bemoei jij je mee? Ja, twee schepjes suiker, neen, drie.

AURELIO Ik ben met haar op de zolder van haar vader geweest. Dat was ten strengste verboden. Daar reed een speelgoedtrein, net als in de Efteling, door dorpjes, over bruggetjes, door tunnels. Er was niemand. Ik vroeg: waar gaat die trein naartoe? Ze wees op de kilometerteller, en ze zei: kijk, de exprestrein Amsterdam-Rome is al in Keulen.

PHILIPPE Jij bent haar komen halen, jij hebt haar wakker gekust, Aurelio, en de bevrijding is toen begonnen.

FLORENZIA Het was geen veroverde, maar een gekregen vrijheid.

PHILIPPE Daar moet je iets mee doen.

AURELIO Je moet hem aanvaarden. En dan uitbouwen, soms in je eentje, maar de wereld is groot, en vol mannen, vol nieuwe avonturen.

FLORENZIA Wie wijst haar de weg als ze dat zelf niet doet?

PHILIPPE Verzin een list, Aurelio.

FLORENZIA Keer de zaak om, Aurelio, maak haar duidelijk dat er nu opnieuw een gevangene is, en dat het dezelfde is als vroeger. Je wilt toch niet oppervlakkig en dom blijven, Aurelio, wil je dan niets leren van wat er met je gebeurt?

7e

AURELIO Het is niet waar

MARCELLA Jij hebt mij gedwongen, jij hebt mij uitgekozen om dit voor jou te doen.

AURELIO Jij weet het niet, ik weet het. Ik moet voorkomen dat hij nog meer mensen aandoet wat je mij hebt aangedaan.

AURELIO En wat mij wordt aangedaan, dat is toegestaan. Jij grijpt in in mijn leven, waar is dat goed voor?

MARCELLA Het is noodzakelijk. Wat jij ervan vindt is eigenlijk onbelangrijk.

AURELIO Goed, dan zal ik je leugens vertellen.

MARCELLA Je kunt het ook laten.

AURELIO Ik probeer weleens een vrouw uit. En vrouwen proberen mij eens uit. Zo kwam jij op mijn pad. Jong, gefrustreerd, bezitterig, klef, kwetsbaar. En ik heb me een keer vergist. Ik wil veroveren, genieten van de overwinning, en dan opnieuw veroveren. Maar ik werd door jou gevangen genomen, nog voordat ik naar een ander had gekeken. Dit is niet de 20e eeuw. Ik ben niet jouw persoonlijk bezit.

MARCELLA Typerend, dat jij denkt dat jouw gedrag steeds zonder gevolgen is.

AURELIO Moet jij dat zeggen? Schaam jij je niet?

MARCELLA Voor jou, ja.

AURELIO Wat zou je ervan zeggen als jouw gedrag bepaalde gevolgen had?

MARCELLA Je bedreigt me.

AURELIO Dat is jouw conclusie. Die trek je wel heel snel. Je bent er inmiddels aan gewend? Je hebt nog meer slachtoffers.

MARCELLA Ik heb alleen jou.

AURELIO Ik geloof je niet. Je bedreigt Philippe, je hebt Florenzia geslagen.

MARCELLA Je bent toch maar gekomen.

AURELIO Als onderworpene, niet als minnaar.

MARCELLA Dat is je eigen schuld.

AURELIO Misschien wel, maar is het ook mijn probleem? Zolang je me achtervolgt wel, maar zodra je daarmee ophoudt dan hebben wij niets meer met elkaar. Dus, ik kom jou aanmoedigen? Denk daar maar eens over na.

MARCELLA Ik heb het probleem? Ik zie dat echt heel anders.

AURELIO Ik leg je uit wiens grenzen je overschrijdt, en wat je daarmee hebt bereikt. Minachting, isolement, bedreiging. Want jij bent banger voor mij dan ik voor jou. Ik zeg dit in mijn eigen belang, en in het jouwe. Laten we er een einde aan maken. Herneem jezelf, herwin de achting van alle mensen, laat mij gaan.

MARCELLA Ik lach om jou. Jij mij bang maken? Doe me eens wat.

AURELIO Ik zou kunnen zeggen dat onze sexuele relatie een mislukking was. Jij praatte, en je praatte. En je praatte. Je nam, je gaf niet. Je hield middenin op, om thee te zetten, als je stemming een halve tel omsloeg. Je deed alsof je klaarkwam, en als ik het een keer niet merkte zei je: Aurelio, sukkel, je bent een minnaar van niks. En toen kwam je per ongeluk een keer klaar, op een onbewaakt ogenblik, en zei je: Aurelio, we maken er een einde aan, want onze relatie is alleen maar sexueel, en ik ben bang dat jij denkt dat je me op die manier kunt binden en dat is niet eerlijk tegenover jou, want er komt heus geloof me zoveel meer kijken bij een echte, diepgaande relatie tussen twee mensen, die van elkaar houden, echt van elkaar houden. Leuk om te horen. En je was bang voor soa’s, zo erg dat ik zelf bang werd.

MARCELLA Je hebt een aidstest gedaan?

AURELIO Je dacht dat mannen allerlei dingen verlangden – van een vrouw – en dat je ze mij daarom moest onthouden, zodat ik kon bewijzen dat ik echt van je hield. Want je wilde wel geneukt worden, maar ik mocht er niet van genieten, want ik moest het alleen maar uit liefde doen. Jij was volkomen geschift.

MARCELLA Die aidstest, heb je daarvan al een uitslag?

AURELIO En je begrijpt mijn boodschap niet.

MARCELLA Jij moet gewoon een keer antwoord geven.

AURELIO Stel ze maar. Ik ben bereid ze te beantwoorden.

MARCELLA Dat zeg je maar. Ik weet dat je toch liegt.

AURELIO Waarom stel je dan vragen?

MARCELLA Om jou te helpen.

AURELIO Wat vind je daar zelf van?

MARCELLA Ben je psycholoog geworden?

AURELIO Niet ik, jij maakt van de wereld een hol vol achterdocht en vervolgingswaan.

MARCELLA Moet ik weten.

AURELIO Dat is zo. En wie helpt jou?

MARCELLA Wie met mij niet is, die is tegen mij.

AURELIO Wie tegen ons niet is, die is voor ons.

MARCELLA Denk erom dat wat eens zonde was nooit meer kan worden goedgemaakt.

8e

MARCELLA Ik heb jou toch niet geslagen?

FLORENZIA Ik heb teruggeslagen.

MARCELLA Wil je mij kussen.

FLORENZIA Ik wil jou kussen.

Weet je hoe zulke mannen over vrouwen praten? Er komt een meid de zaal binnen, en de ene gozer vraagt aan de andere: gecheckt? En als hij haar al eens heeft genaaid, zegt hij: al! Dat is alles wat mannen in vrouwen aantrekt. Wat trok jou aan in Aurelio?

MARCELLA Dat is de vraag niet. Ik ben immers niet zoals de andere vrouwen. De vraag is: wat trok Aurelio aan in mij?

FLORENZIA Misschien moet je je ideeën daarover heroverwegen.

MARCELLA Dat doe ik elke dag. Daarom weet ik het zo goed. Hij werd aangetrokken door zuiverheid, die afstak tegen zijn eigen slechte ervaringen, zijn verkeerde verlangens, zijn diep gevoelde nood om los te komen van drank, slechte vrouwen, voetballen, zijn ouders. Hij zocht geborgenheid in het goede, het verhevene, het zuivere. Hij vond het in mij. Hij legde zijn verlangen aan mijn voeten, met zijn lichaam, zijn ziel en zijn stem. Hij sprak tot mij van hart tot hart.

FLORENZIA Verzin je dat nou ter plaatse, heb je het zo ervaren, of wilde je ooit dat het zo zou gaan? Of ben je een van die stommelingen die denkt dat je een man kunt veranderen, zo eentje als Aurelio.

MARCELLA Zo is het werkelijk gegaan. De stoere, sterke, lastige, koude, grote, winnaar, veroveraar, de knappe, slimme, constructieve, jonge man vond mij, die zijn leegte zou bevolken.

FLORENZIA Maar zo is het niet afgelopen. Je hebt hem niet veranderd. Hij was niet zoals jij dacht. Hij is niet koud, hard, lastig, en hij verliest geregeld. Als verliezen iets is dat een man moet leren dan heeft Aurelio het van jou geleerd. Geloof mij maar als ik zeg dat hij deze geleerd heeft. Ik herhaal de vraag, want dat is de echte vraag: wat trok jou aan in Aurelio?

MARCELLA Jij wilt mij laten zeggen dat ik me heb vergist. Als je dat denkt, dan heb je gelijk. Maar je zegt pas achteraf dat je je hebt vergist. Het is niet de bedoeling je te vergissen.

FLORENZIA Soms wel – soms niet.

MARCELLA Ben ik dan een oplichter?

FLORENZIA Misschien, maar van wie? Van jezelf, of van Aurelio?

MARCELLA Aurelio is de oplichter.

FLORENZIA In dat geval heb jij je niet vergist. Wat trok je aan in Aurelio?

MARCELLA Jij ziet zelf niets in hem? Wat is er allemaal tussen jullie gebeurd?

FLORENZIA Alles waar een vrouw spijt van krijgt. Maar dan vergeet je het. Je herinnert je het geluk, dat je hebt gegeven, of hebt gehad, dat is hetzelfde.

MARCELLA Ik wil hem niet verliezen. Ik wil hem hebben voor mezelf. Iets moois, een ander mens, een man van formaat, werelds, handig, aanzienlijk. Zijn lichaam hebben, zijn vrouw zijn. Iemand voor mezelf, een ander dan mijn ouders, een ander, dan jullie die mijn vrienden zijn. De geborgenheid te veroveren, ook voor mij, zelfs voor mij, en die te behouden. Waarom moet ik daarover nadenken?

FLORENZIA Omdat het is misgelopen. Dat is de ervaring waarvan jij je rekenschap moet geven.

MARCELLA Jij geeft het niet op.

FLORENZIA En jij niet.

MARCELLA Waarom achtervolgen jullie mij? Jullie maken me gek.

9e

AURELIO Alles wat ik doe staat in het teken van de achtervolging door Marcella. Ik zie overal wel iets dat me aan haar trucs doet denken. Ik ben dus nooit meer vrij. Alles wat er door mijn handen gaat heeft ook zij aangeraakt. Ze gaat me vooruit, terwijl ze me naloopt, en ze is steeds bij me. Ik begin te denken zoals zij. Wat de mensen zeggen dat liegen ze. Wat ze doen doen ze om een ander te bedriegen en te benadelen. Als je iets van ze aanneemt legt dat een claim op je, die je moet afwijzen. Er is geen greintje zuiverheid meer in mij. Er zijn bijbedoelingen, en de bijbedoelingen zijn de hoofdzaak. Maar ik heb slechts spijt om wat ik heb gedaan om de gevolgen, en niet omdat mijn geweten zou spreken. Volgens Marcella heb ik geen geweten, maar ze schiet haar doel toch voorbij, want om het geweten gaat het echt en niet om de zogenaamde straf die de misdaad nu toch wel ruimschoots heeft overtroffen. Want straf heb ik, een doorsnee minnaar, nergens aan verdiend. Om het geweten gaat het, dat ergens diep van binnen zit, daar waar zij het wil grijpen en bezoedelen en ze is aardig onderweg, het geweten dat ik redden moet uit de klauwen van deze duivelin, die er eigenlijk afgunstig op is dat ik het slachtoffer ben, dat ik een geweten heb. Het mijne is anders dan dat van Florenzia, dat diep en helder is, en van Philippe, dat wijd en troebel is. Ik ben ondiep, maar helder, en daar doe ik het mee, daar doe ik het voor. Zij heeft die lelijke gedachten in mijn hart gebracht, en ik zal ze verjagen.

10e

MARCELLA Ik ga weg. Jullie zien mij nooit meer.

FLORENZIA We weten inmiddels hoe dit werkt.

PHILIPPE En we zijn je zat.

MARCELLA Jullie hebben nooit aan mijn kant gestaan.

FLORENZIA Dat is niet waar.

MARCELLA Ik sta te liegen?

PHILIPPE Daar gaan we weer.

FLORENZIA Het is geen liegen. Het is verblinding. We zijn vreemden voor elkaar geworden.

MARCELLA Jullie hebben tegen mij samengespannen, en nu hebben jullie je zin. Ik kan niets meer voor jullie doen.

PHILIPPE Heb ik iets gemist? Jij hebt iets voor ons gedaan?

MARCELLA Ik heb jullie willen laten nadenken over de wereld waarin jullie leven. Een wereld van verraad, onoplettendheid, onverschilligheid, drugs, prostitutie.

FLORENZIA Verraad?

MARCELLA Jullie hebben je tegen mij gekeerd.

PHILIPPE Onoplettend?

MARCELLA Jullie luisteren niet naar wat ik zeg.

FLORENZIA Onverschillig?

MARCELLA Mijn verdriet raakt jullie niet.

PHILIPPE Hoezo niet?

MARCELLA Anders zouden jullie het met me eens zijn en me helpen mijn wraak te voltooien.

FLORENZIA Drugs.

MARCELLA Liegen en bedriegen gaan hand in hand met drugs. Dope, coke, seresta, heroïne, noem ze maar op. Omdat jullie dat gebruiken kunnen jullie gevoelloos en rationeel zijn.

PHILIPPE Kun jij een positieve definitie geven van rationaliteit.

MARCELLA Jullie willen mij vangen met mijn eigen woorden.

FLORENZIA Jij wilt ons vangen met loze beschuldigingen.

MARCELLA Gebruikers ontkennen altijd. Het zijn heksen. Zodra er een ontkent heb je de hele bende gevangen in hun eigen net.

PHILIPPE Drugs, Marcella, je grijpt maar iets uit de lucht en je bouwt er een kasteel op.

MARCELLA Wat ik zeg over drugs is waar.

FLORENZIA Daar twijfelt niemand aan.

MARCELLA En jullie gedragen je als gebruikers. Jullie liegen, jullie zijn ongevoelig, jullie zijn alleen maar rationeel.

PHILIPPE Is het bewijs geleverd? Dit is zuiver rationeel, Marcella, maar het haalt niets uit, want je kunt ons er niet mee beheersen.

MARCELLA Je neemt me niet serieus.

FLORENZIA Ik wil horen hoe dat zit met de prostitutie.

MARCELLA Iedereen die zich leent voor een ander zijn belang prostitueert zich.

PHILIPPE Je hebt ons het zwijgen opgelegd.

MARCELLA Dat komt omdat jullie niet tegen mij zijn opgewassen.

11e

AURELIO Nu we dit weten wat gaan we doen?

PHILIPPE Als we haar voor een gek houden hebben we het probleem opgelost.

FLORENZIA Zoals zij het probleem oplost door te zeggen dat wij haar niet begrijpen. Te redeneren precies zoals het haar uitkomt en alle vragen uit de weg gaan.

PHILIPPE Ze heeft me beledigd. Ze gebruikt de rede om te strijden en niet als de zaak waarover we het eens moeten worden. Wat is dan menselijk? Strijd, en overwinning ten koste van alles, of een gezamenlijke strijd om de redelijke waarheid vast te stellen.

AURELIO Wat zij zoekt kunnen wij haar niet geven.

PHILIPPE Zij zoekt iets?

AURELIO Zij zoekt de tijd voor deze tijd, waarin zij zo moet lijden. Zij wordt zich het lijden niet bewust. De enige manier waarop zij die verloren tijd vindt is door geheel buiten de tijd te leven. Waar er geen opeenvolging meer is, slechts één bepaalde toestand, die tegelijk voor en na en nooit is en op die manier vindt ze iets terug van haar onschuld.

FLORENZIA Die ene bepaalde toestand is het verraad. Dat verraad kleurt op deze manier ook haar bestaan voordat ze het beleefde, en zo verliest ze haar onschuld. Het is allemaal contraproductief.

AURELIO Ze heeft het vluchtgedrag geïnternaliseerd. Ze komt de anderen daarom nooit tegemoet. Daarom blijft de vraag: wat doen we nu, nu we dit weten?

FLORENZIA We weten iets over een vermoeide ziel. Marcella weet ook wel wat ze doet, ze is er de hele dag bij, en ze is er de hele dag alleen mee.

PHILLIPE We zien een zieke.

AURELIO Dat is neerbuigend. Dat willen we toch niet zijn? We willen het verstandelijk oplossen. We willen haar niet verslaan met haar eigen middelen, we zijn daar trouwens niet toe in staat gebleken, dat geef ik toe, want we willen de laatste strohalm van onze identiteit niet loslaten.

FLORENZIA Zij heeft dat wel gedaan. Zij staat eigenlijk nergens meer voor. Vaste stof, vloeistof, en een gas tenslotte door de wind verspreid, dat is Marcella. Zij heeft daarmee een absolute grens opgeworpen tussen ons en haar persoon. Wij zijn hier, maar zij is niet daar.

AURELIO Het omgekeerde geldt net zo goed.

PHILLIPE Vleien wij ons met de gedachte dat zij het niet heeft begrepen?

AURELIO Zo diep mogen we niet zinken. Zij streeft ook naar iets, tot zolang hoort ze erbij. Wij zijn verwaten om dat te denken, of een stelletje halve zachte?

12e

MARCELLA Ik ben gevlucht. Ik ben uit het midden van de mensen verdreven. Ik kan niet meer terugkeren. Ik heb verdriet.

Is er een leven mogelijk waarin ik een andere keuze heb gemaakt?

Is er een wereld – ergens – waarin ik niet links- maar rechtsaf ben geslagen, en waar dit niet is gebeurd?

Dat zou zo kunnen zijn. Allerlei werelden, miljarden werelden, waarin steeds weer verschillende keuzes worden gemaakt. Dat vermenigvuldigt zich explosief, maar het zit elkaar nooit in de weg, want eigenlijk is het een fictie.

Het is gebaseerd op een fictie, namelijk de fictie dat er een ware wereld bestaat, waarin echte mensen leven, en geen wereld waarin mensen hun zogenaamde echte bestaan verzinnen door middel van de keuzes die ze maken. En je maakt tenslotte maar één keuze, waardoor je gaat denken dat het echt is – en niet bedacht.

Want stel nou dat de maker van een film besluit dat de held aan het einde niet overwint, maar ten onder gaat, en dat het kwaad zegeviert, dan kan hij zijn script aan de straatstenen niet kwijt en is dus geen universum mogelijk waarin hij zijn film zou kunnen maken, en het nog een kaskraker wordt ook.

Het is onmogelijk. De keuze is niet eens vrij. Mijn terugkeer is onmogelijk.